Hindi Ikaw

Hindi Ikaw

Draft 1 (1/26 8:56pm)

“It’s not you, It’s me.“

Ang pinakagasgas na linya na pwede mong magamit para makipaghiwalay and such.

Pang apat na beses na atang nangyari sakin to. Apat na beses, apat na magkakaibang lalaki.

“Hindi naman ikaw ang problema, ako.”

Siguro magkakaiba to ng ibig sabihin in context.

1.       Hindi naman ikaw ang problema, ako. Hindi ikaw ang gusto ko.

2.       Hindi naman ikaw ang problema, ako.  I need to find myself.

3.       Hindi naman ikaw ang problema, ako. I do not deserve you.

4.       Hindi naman ikaw ang problema, ako. Ayaw na kitang masaktan pa.

5.       Hindi naman ikaw ang problema, ako. Marami pa akong gustong maabot.

6.       Hindi naman ikaw ang problema, ako. Hindi ko kayang magseryoso.

7.       Hindi naman ikaw ang problema, ako. Priorities.

8.       Hindi naman ikaw ang problema, ako. Strict ang parents ko.

I can go on and on about this at hindi pa rin siguro mauubos.

Guy #1

Naging kami ni guy #1 nung nasa highschool palang ako. Mas matanda siya sakin ng 1 year in terms of year at sa age, hindi ko na matandaan ngayon.  Siya yung matatawag nating “jock”, hindi ko kasi sigurado sa tagalog pero palagi siyang kasama sa Mythical 5 ng basketball team. Feeling niya din pogi siya. (Kaya nga jock, and yes di ako bitter, nagising lang po. Lol)  

3^rd year highschool ako nung time na ‘yun tapos 4^th year na siya. At dahil din dun sa gap na ‘yun, ibig sabihin mauuna siya sa college. Iiwan na niya ko sa highschool. We had promised (lol) na kakayanin naming yun. Kaya nung summer ng year before college niya, we spent the time together.

Nung first few months okay naman kami, constant communication tapos minsan nagkikita. Eh ayun hinayupak, inabot na ng second sem eh di nagkandaleche leche na.  (try ko lang yan J )

In the end, sinabi niya sakin ung #4, hindi naman ikaw ang problema, ako. Ayaw na kitang masaktan pa. Tapos sinamahan pa ng complications tulad ng #2, I need to find myself at #6 at #7 na madalas hand in hand, priorities at strict ang parents. Imagine? Siguro mga 19 na siya nun, strict ang mama niya. (lalaki un, it’s really not that usual.)

Guy #2

Nakilala ko si guy #2  dahil sa isang common friend. Mas matanda siya sakin ng isang taon sa age at isang taon din sa year level. At that time, college na ko nun. He was taking up Criminology sa isang university sa Manila. (Ooops! I said too much, hi sayo!)

Matagal ‘yung proseso naming ni Guy #2 at matagal na din pala siyang may feeling sakin tapos hindi ko alam. Madalas kaming magusap, magtext tska na rin magchat. Tapos meron ding nakakatawang habit na uso sa facebook nun’, yung wall to wall, so palagi niyang ginagawa ‘yun. Ito naman ako sumasagot din.

Guy # 2 was almost perfect. Sobrang nakakatawa at hindi kami nauubusan ng topic. Ilang butas ang meron sa isang skyflakes? Sa kanya ko nalaman na 54 pala. Mga ganyan yung usapan naming pag wala na kami masabi. Bakit may butas si spongebob? Alam ba ni Killua na nawawala yung kaptid niya na si Usui? (Anime topic: Hunter X Hunter + Kaichou Maid-sama) Sobrang effort din, babatiin ka ng good morning sa facebook sa umaga pag wala siyang load tapos online ka, makikipagskype kahit inaantok na, magpapaload kahit on duty sa ojt niya. Tapos sasamahan ka sa lugar na di mo alam tapos alam niya kahit may pasok siya. (medyo BI) Pero hindi pogi. Pero hindi naman yun yung problema.

Hindi ko alam kung anong nangyari pero nagusap kami nun. Sabi niya palagi niya daw nakakasama ung ex niya at ang sumatutal eh, gusto niyang itry uli. (Tama ba? Baka ako lang nagsabi niyan) Siya ay isang #1, hindi ikaw ang problema, ako. Hindi ikaw ang gusto ko. Pero baka ako lang talaga nagsabi nung part nay un. Pero sigurado siya ay isang #2, I need to find myself o mas kilala bila si space. At isa rin siyang #3, I do not deserve you.  I do not deserve you daw kasi magkaiba daw kami ng status sa buhay. (which is very BS) State college ba tawag dun sa school nila? Basta something close ganun o yun nga. In short ang nagging ending, langit ka, lupa ako.

The Gap (Pt.1)

All characters appearing in this work are fictitious. Any resemblance to real persons, living or dead, is purely coincidental. Unless ikaw si David Villamor, to whom this story is dedicated. (In loving memory. Joke!) Super uber late kung late, lakas maka-filipino time na birthday special. Oo, alam ko masaya ka na diyan sa Australia kahit nang-iwan ka. L

The Gap

Part 1

Draft 1

1/22/13 11:12am

Ngayon ay September 11, araw ng Huwebes.

Nagising ako sa tunog ng cellphone ko. May makulit na tawag ng tawag sakin. Wala sa wisyo kong sinagot yung tawag, ni hindi ko na nga tinignan kung sino yun dahil alam ko na.

Narinig ko mula sa kabilang linya ang mga salitang, ”Good Morning baby! Bumangon ka na diyan, baka malate ka pa sa school.”

Napangiti ako ng hindi oras. Napaka-morning person talaga nito ni Anna. Mag-iisang taon nang kami pero palagi niya pa rin akong ginigising at kahit kelan hindi ako nakarinig sa kanya.

“Good morning din sayo baby kong alam clock,” sabi ko. “Pasok ka na sa klase, papasok na din ako. Sabayan kita sa break mo ha?”

Bumangon na ko. Kumuha ako towel para makaligo na, makapasok at makita ang isa sa mga dahilan kung para saan ako bumabangon. Pero natigilan ako saglit, nagtext pa siya, kumain na daw ako ng breakfast with smiley.

XXXXXX

Nakita ko siya sa cafeteria, nakaupo nang nakaharap ang likod niya sakin. Seryoso siyang nagbabasa ng pocket book na malamang ay bagong hiram mula sa library. Lumapit ako sa kanya ng tahimik at dahan dahan. Tinakpan ko ng dalawa kong kamay ang kanyang mga mata.

Nagulat siya pero agad din naman siyang ngumiti. Hinawakan niya ang gaming mga kamay at nagkukunwaring sinabi ang, “Sino to?”

Nilapit ko ang mukha ko sa kanya at hinayaan kong dumapi ang aking mga labi sa kanyang pisnge. “Ayan, alam mo na?”

Tumawa siya. Tinanggal ko mga kamay ko. “Ano ka ba, nakakahiya!” sabi niya pero nakangiti siya.

Yung mga ngiti niya. Isa yun sa mga dahilan kung bakit paulit ulit akong naiinlove sa kanya. Sobrang infectious ng mga ngiti niya, yung tipo bang gusto mong palagi mo siyang nakikitang nakangiti o kaya naman tumatawa.

XXXXXXX

Matrix

All characters appearing in this work are fictitious. Any resemblance to real persons, living or dead, is purely coincidental. Kung akala mo ikaw to, napaka-assuming mo naman. Echoserang palaka!

MATRIX
Unang Subok 
1/21/14 10:21pm

Simula

Paano mo kakalimutan ang isang bagay na kahit kelan hindi naging iyo?

Ako si Josh, 18 years old, malamang lalaki, umiibig ng West Rembo, Makati City. (lol)

Nainlove ako sa isang babaeng ahead sakin ng isang taon. Kumbaga kung third year ako ngayon, siya naman fourth year na. Hindi ko rin sigurado kung bakit ko siya nagustuhan. Kilala kasi ako ng mga kaibigan ko na mapili sa babae. Sabi ko kasi priorities first.

Priorities. Mahilig akong magbasketball, yun nga lang walang sariling team ‘yung school naming. Bago pa lang kasi eh pero pag may mga events sumasali ako. Madalas pa din naman akong magtraining pag weekends. Tapos ang hirap pa ng course ko, magagaling daw sa math mga accountancy eh. (A/N: inside joke) Kailangan mong magbuhos ng time sa pagaaral kahit anong course naman siguro. Lalong lalo na’t gusto ko rin sana maging dean’s list. Ang dami dami kong gustong gawin sa buhay kaya sabi ko wala kong time sa love love na yan.

Pero kinain ko lahat ng sinabi ko nung nakilala ko siya.

First year lang ata ako nun tapos pumunta ko sa bahay ng kaklase ko. Nakaupo kami sa labas ng bahay nila. Hindi ko na maalala kung bakit pero nakatingin ako sa malayo. Nung tinawag ako ng kaklase ko, dun ko lang siya nakita na papalit. Hinahangin ang kulay brown niyang buhok ng slow motion. Tulad ng lahat ng bagay slow motion. Napansin niya na nakatingin ako at ngumiti siya. Bumilis ang tibok ng puso ko. At napatotohanan ko ngang may kakaibang cuteness ang mga dimples.

Pagkatapos nun pinakilala ako ng tropa ko. Nalaman ko na Amanda ang pangalan niya. Amanda, ang dreamy diba? Simula nun nagging friends na kami. Palagi kaming nagkakasalubong sa hallway tapos nagha-hi siya sakin. Minsan din naghhangout kami sa bahay nung tropa ko.

Isang beses naglaro kami ng mga kaibigan ko ng basketball. 40-42 na ung score tapos nakita ko na nandun pala siya. Kumaway siya sakin tapos nagcheer. Nagjoke ako sabi ko, para sayo tapos nagshoot ako ng 3 points. Eh di nanalo kami. Sa sobrang excitement niya niyakap niya ko, ang bango ng buhok niya. Nashoot. Nashoot nga ang puso ko.

Nung kinagabihan naisip ko ung mga bagay na nagustuhan ko sa kanya. Ang mahaba niyang buhok, magandang mata, ang makaagaw pansin niyang dimples pero higit sa lahat, mabait siya, matalino, hindi maarte. Basta ang dami dami kong naisip.

Dumating ung bakasyon, hindi na kami nagkikita kaya sa text o chat na lang kami naguusap. Siguro lagpas isang taon na rin nung mga panahon na yun. Palagi siyang nag-goodmorning, goodnight, kain ka na, yung mga ganun. Hindi ko madescribe kung ano kami eh. Pero masaya naman ako.

Magaling Ako sa Math

Tuwing tatanungin ako kung anong course ko at sasagutin ko ng accountacy, lagi akong sinasabihan ng,
"Wow! Magaling ka pala sa math", which is so cliche.

Hindi ko maintindihan kung bakit palaging ganyan 'yung sinasabi ng mga tao, eh nagccalculator naman talaga kami. Don't get me wrong on this one. Kasi para sakin mas maiintidihan ko kung sasabihin ko sayo na engineering ako tapos sasabihin mong magaling ako sa math. Mas mahirap kasing intindihin yang sine, cosine, variables and etc. 

Madalas din akong tinatanong kung mahirap ba at palaging ko sinasagot na okay lang, kaya pa naman po, napagtiya-tiyagan. Well, please don't believe me. I take back everything I said. 

Mahirap po. 

At kung mahirap ung sine, cosine, etc., mahirap din pong magbalance ng balance sheet. Mahirap din magisip kung saan mo ba dapat ilagay, kung kasama ba, kung debit ba o credit, sa income statement ba o balance sheet, kung ikaw ba talaga magbabayad o hindi, kung anong method, mga ganun.

Aminado po ako. Yes, I am willing to say na nahihirapan din ako because I am not perfect na alam ang lahat and I will not claim to be. Ngayon ko kasi talagang naramdaman na mahirap. Hindi ko alam kung ano ba dapat ung reaction sa 45/60 ang passing score sa isang test. 45 being equivalent to 75. Ang hirap ng 0 based.

DIY Hair Care

Oh no! Andiyan na si crush! Kamusta naman ang hair koooo? 

(May naalala talaga ko sa jingle na to. *Ehem* Carlota.)

Damaged. I think my hair is damaged. Aminado naman ako na yan na nga ang state ng hair ko. Hindi na siya katulad ng dati. Kasalanan ko din from the various things I've done to it, like hair color  and styling with heat. Not to mention ung hair cut fiasco which resulted in split ends. 

Here's me about 2-3 years ago.

Kaya ayun, nagpagupit ako to get rid of split ends and really damaged parts. And now I'm really bent on bringing it back to its original luster. 

Ito yung hair treatment/spa na ginagamit ko ngayon. 2nd time ko na siyang ginamit ngayon and ung results ng 1st time ko eh okay naman.

I used it after kong magpahaircut tapos tinanong ako ng iba kong friends if I had my hair done ganun. So I guess it shows.

Tapos mas soft na din ung hair ko unlike before na medyo frizzy. Mas bagsak na din and sometimes tingin ko ang shiny. All in all, mas manageable na yung hair ko. 

Here's a hair selfie 😂

Sino 'Yang Kasama Mo?

I recently posted a photo on Instagram of me and a certain guy. It was captioned this way,

Naisip ko na gusto ko na ring isulat ung story namin way before lumabas ung pictures pero natabunan na ng natabunan. Dapat nga iba rin ung post ko today. However, dahil somewhat controversial kasi yang photo post eh ang dami na ring nagtanong sakin kung sino ba siya. Sobrang nakakatawa kasi pa-contorversial ang mga tanungan eh, "sino ba yan?", "ex mo?" and the likes. Ha! People, it's not that way. 

Simulan natin ung story sa pinakaumpisa ng mga bagay na naalala ko pa. 

Around 3 or 4 years old ata ako nun, umuwi kami ng lola ko sa province para dun muna magstay. May bahay dun ung kapatid ng lola ko who has 4 sons. To answer the question, siya ung bunsong anak ng kapatid ng lola ko or pwede mo na ring sabihing uncle ko. See? It's that funny.

Well anyway, kasi dahil 4 silang lalaki tapos ako nagiisang babae, natural napunta ung ibang attention sakin. So ayun, nagkaron ng selosan between ng bunsong anak and the new girl.

He was the first boy who always broke my heart kasi palagi niya kong binu-bully.

Favorite naming show at that time was ung hunter x hunter at pokemon sa gma. Yung ginagamit kasing naming TV eh ung nasa kwarto ng mama nila. Kaya ayun pagmanunuod na, illock niya ung pinto para siya lang manuod.

Anong Meron Ako na Wala ka?

May nagtanong kasi sakin sa chat, ano daw ung whole name ko? Kaya ito, naispire tuloy akong magsulat ng post kahit kanina tinatamad ako. The title is a spinoff ng isang riddle na ang sagot ay name or pangalan. I apologize, hindi ko masearch sa google yung exact words but I'm sure medyo familiar 'to to some people. Uso din kasi to nung elementary :)

Anong meron ako na wala ka?

It's my name. Pakalat kalat naman tong info na to sa school and sa facebook so I might I as well post it. Yung whole first name ko is Ruechelle Marish. In a sense, unique siguro yung pangalan ko since wala na atang may iba pang first name na ganyan ung spelling. The most popular being, Rochelle.

Madalas silang magkamali ng spelling sa first name ko. Tapos minsan din mahirap bigkasin tapos samahan mo pa ng surname ko, eh nako! hindi na ako natatawag sa klase :))))

Pero dapat talaga, ung first name ko daw is Bea Marish. O kaya Ruechelle Bea Marish? Kaloka! Hindi na naawa 'yung mga magulang sa mga batang natututo palang magsulat sa sobrang haba. 15 letters na yan tapos pag kasama ung surname ko, eh di 24 na. Parang alphabet lang?

Ruechelle. Nung elementary hanggang first few years ng highschool yan ung naging tawag sakin ng mga kaklase ko.

Bakit 'Di Ako Crush Ng Crush Ko?

Since blast from the past 'yung mga nakaraang weeks, naalala ko na naman tuloy tong nadelay na post na to. Tapos nakikita ko pa palagi 'yung bagong movie ni Kim Chiu at Xian Lim na Bride for Rent kaya naisip ko yung previous movie nila.

Bakit hindi ka crush ng crush mo?

Sobrang dalang ko magka-crush and there's actually a very funny or frustrating reason kung bakit.

To be on the safe side at para sa privacy na din ng lalaking to, I will not mention names. Haha. Pa-controversial!

Bumalik ako sa Manila nung 6 years old ako para mag-grade 2 sa school na malapit sa bahay namin, mga isang tricycle ganun. Hindi ko alam kung kelan ko siya naging crush pero pagpalagay na lang natin na grade 2. Although masasabi mo ding, ano ba yan, ang bata pa! Hahaha. For consistency's sake, grade 2 yung gagamitin nating year para magbilang.

Maaga akong nag-aral eh tapos hindi pa ko nagkinder two kaya ang smart smart ko lang noon. Haha. So same year ding 'yun nakilala ko 'yung best friend ko and 'yung mga tao that will surround me for the rest of elementary and some sa highschool na din.

Hindi ko rin alam kung bakit ko siya naging crush. Hindi ko na matandaan ngayon. Hindi ko na rin matadaan 'yung ibang events sa buhay "namin". Possibly significant parts na lang.

Marriage Booth. Nung grade 6 kami, napilitan kaming magmarriage booth kasi nahuli kami nung kabilang classroom tapos wala pa kong pambayad ng pang pyansa noon tapos ayaw din naman talaga nila kami aalisin. Ewan ko ba kung bakit uso 'yung mga ganito sa valentine's day ehh. Nakakatawa na nakakahiya na nakakakilig. Ata? Hahahaha.

Space

SPACE

Draft 1 (01/03 | 12:48am)

Nagbago na ang lahat.

Bakit ko ba to naiisip? Matutulog na nga lang ako’t lahat lahat, maiisip pa din kita.

Sabi nila, ‘yung huling taong maiisip mo bago ka matulog at unang taong maiisip mo pag gising mo, mahalaga daw ‘yun sayo. Ganun ba ‘yun?

Hindi ko alam kung bakit pero hindi maalis sa isip ko na, nagbago na nga ang lahat.

Hinihintay ko ‘yung text mo. Ha! Text na nga lang hinihintay ko oh, hindi na nga tawag. Di ba gantong oras madalas tinatawagan mo ko para lang mag-goodnight? Goodnight pero isang oras pa tayong maguusap bago talaga tayo matulog.

Para kang nanay ko. Niloloko pa nga kita niyan eh. Minsan kasi pinapagalitan mo pa ko pag ayaw ko pang matulog. Palagi mo kong pinapaalalahanan na ‘wag akong magpuyat kasi lalaki ‘yung eyebags ko tapos may pasok pa bukas.

Eyebags. Palagi mong napapansin ‘yung mata ko. Oo, alam ko naman na malaki eh. Huwag mo na ding ideny pero gusto mo talaga mga mata ko.

Pero alam mo nung mga panahon na yun, tayo ‘yung couple na nakakasar kasi ayaw pang magpaalam sa phone kahit nagsabi nan g goodnight. Hahahaha. Nakakasar ‘yung mag ganong couple na, eh ikaw na magbaba, eh ikaw na, parang tanga diba? Pero pag ikaw pala ‘yung nandun sa lugar na ‘yun ang sarap sa pakiramdam na hindi mo rin gugustuhing ibaba ‘yung phone.

Naghihintay na lang ako ng text mo. Pero kahit nga text, ngayon wala eh.

Sa tuwing tumutunog ‘yung phone ko, naeexcite ako pero ang sakit sa dibdib pagnakikita kong hindi pala ikaw ‘yun. Wala ka bang load? Bullshit. Wala ka bang time? Bullshit. Busy ka ba? Bullshit. Manhid ka ba? Oo.

Forever.

Sino pa bang naniniwala sa salitang yan? At gaano ba yan katagal?

Gusto kong itanong kung ano ba talagang problema, kung meron ba talaga. Gusto kong sabihin sayo na, okay lang ako. Hindi pa din nagbabago ‘yung tingin ko sayo. Namimiss na kita. Namimiss mo na ba ko? Gusto kitang makita. Gusto kitang makasama. 

Hello! Naalala mo pa ba ko?

(Updated)

XXXXXXX

Nakakabagot.

Kakatapos lang ng prelims naming. Wala naman akong magawa. Hindi ka na naman nagttext. Ewan ko, hindi ko na masyadong pinapansin. Wala akong pake, sabi ko sa sarili ko.

Nagonline ako sa facebook. Aba! Online ka. Nakita ko yung status mo, feeling happy. Wow! Feeling happy. Ikaw na. Ang daming like, tapos may mga comment pa. Sino ba tong babaeng nagcomment dito? Malandi may pa heart heart pa! Tsss!

Nagchat ako sayo, sabi ko hello, kamusta ‘yung work mo? Sabihin ko sana, kamusta na mga malalanding babae diyan? Hehe pero wag na. Baka sabihin mo nagseselos ako ng walang dahilan. Baka ako na naman ‘yung OA.

Seen 1:43pm

Seenzoned. Ano? Hindi ka ba magrereply? Nako! Lagot ka talaga sakin pag hindi ka sumagot.

Ilang minutes ba dapat bago magreply? Kita ko pa ung comment mo sa status mo oh. Ano nobela ba yang tntype mo?

Naglogout.

Shit! Okay.

Okay lang.

Okay lang talaga.

XXXXXXX

Siraulo.

Siraulo ka. Nagtext ka sakin sabi mo magkita tayo sa usual place pero hanggang ngayon wala ka pa din. 1pm ang usapan natin pero alas dos na wala ka pa din. Namiss-out ko na ‘yung lunch. Nalilipasan na ‘ko ng gutom dito. Alam mo naman na mahalaga ‘yung pagkain sakin, pangalawa lang sayo.

Lagi ka na lang late. Syempre ‘yan na lang inisip ko. Tapos syempre traffic pa ngayon kasi Friday.

Naalala ko booksale pala ngayon. Dun na lang ako magpapalipas ng oras tutal kailangan ko na naman ng bagong librong babasahin. Convenient man ang mga ebook, iba pa din ‘yung tunay na libro diba?

Pero shit! Alas tres na eh. Text na ako ng text sayo pero hindi ka naman sumasagot. Nakailang tawag na rin siguro ako pero wala pa din.