Pero

PERO

Draft 1 (12/31 | 6:02pm)

3 years.

Ganyan na tayo katagal na magkakilala.

3 taon, 1 linggo at 1 araw to be precise.

Nakilala kita dahil sa mga kaibigan ko. Uso pa nun ung mga pages sa facebook tapos admin ka ng isang sikat na page. Nung araw na yun, hindi ko naman alam na may GEB kayo. Naisip ko pa nun, napaka-jologs ng mga ganung event. Pero siguro mahiyain lang talaga ko at mahirap magmeet ng mga tao na hindi ko naman talaga kilala and for safety reasons na din.

Naghello ka sakin. Ano bang una kong sinabi sayo? Hindi ko na matandaan. Siguro ngumiti lang ako, Gawain ko sa mga taong hindi ko naman kilala. Medyo show off na din ng dimples. Lol.

Hindi ka naman, sa opinion ng society, pogi. Siguro malakas ung dating pero nung mga panahon na un, wala pa un sakin.

Naging friends tayo. Minsan nagkakachat, nagkakatext at nagkakasama rin with our mutual friends.

Friends.

That’s all there is to it, diba?

Tapos nun nagka-girlfriend ka. Due to some unknown circumstances, nagging close kami. Palagi pa nga siyang nagsusumbong sakin tska nagkwwento. One time, nagkita pa nga kami para lang pagusapan kung ano ba dapat surprise niya sayo.

Ano bang nangyari? Hanggang ngayon nga hindi ko pa rin alam pero naghiwalay kayo. Nandun ako para sa kanya, sabi niya, sabi mo hindi na nagwwork tapos nawala ka na. Pinuntahan ka niya sa school niyo, matagal siyang nagantay dun pero hindi ka niya nakita.

Matagal ka din talagang nawala. Naalala mo pa ba?

Pero isang araw tnext mko. Nagkakausap na tayo uli. Hindi naman ako nagtanong kung ano ba talaga nangyari.

Sinamahan mo ako sa Luneta. Medyo pathetic na nakakatawa kasi hindi talaga ko marunong magcommute. Hindi ko rin alam sa bwiset naming prof sa Rizal kung bakit kailangan pang magpunta dun, magpapicture at gumawa ng reaction paper. May pasok ka pa nga ata nun eh? Nako! BI ko naman kasi nagcutting ka.

Simula nun, palagi na tayong naguusap. Lumalabas kahit wala ung mga kaibigan natin.

Hindi ko alam kung kelan ba nagbago ung tingin ko sayo o kung kelan ba naging ganito ung nararamdaman ko.

The feeling is mutual. Sinabi mo sakin na gusto mo ako.

Gusto mo ako kahit ang labo labo kong kausap. Gusto mo ako kahit ang moody ko, minsan ang sungit ko sayo. Gusto mo pa din ako kahit alam mo na lahat ng tungkol sakin, okay man o hindi.

Pero.

Pero may pero.

Pero hindi pwede. Pero hindi pa ngayon. Pero takot ako. Maraming pero.

3 years.

Ganyan na tayo katagal na magkakilala.

At siguro, ganyan na din tayo katagal na ganito.

Hanggang kelan pa ba tayo magiging ganito?